βῶλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ ὁ	βῶλος	αἱ οἱ	βῶλοι
γενική	τῆς τοῦ	βώλου	τῶν	βώλων
δοτική	τῇ τῷ	βώλῳ	ταῖς τοῖς	βώλοις
αιτιατική	τὴν τὸν	βῶλον	τὰς τοὺς	βώλους
κλητική ὦ!		βῶλε		βῶλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		βώλω
γεν-δοτ	τοῖν		βώλοιν
Αργότερα, αρσενικό.
2η κλίση, Κατηγορία 'δρόμος' όπως «νῆσος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

βῶλος < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *bol- (βολβός)

Ουσιαστικό

βῶλος θηλυκό (σπανιότερα αρσενικό)

1. σβώλος
2. γη, χώμα
3. χωράφι
4. σφαιρίδιο οποιουδήποτε υλικού
5. (ελληνιστική σημασία, μύκητας) είδος μανιταριού

   ≈ συνώνυμα: βωλίτης

Πηγές

• βῶλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• βῶλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.