Παρίσιοι

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /paˈɾi.si.i/

τυπογραφικός συλλαβισμός : Πα‐ρί‐σι‐οι

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οι	Παρίσιοι
γενική	των	Παρίσιων & Παρισίων
αιτιατική	τους	Παρίσιους & Παρισίους
κλητική		Παρίσιοι
Οι δεύτεροι τύποι, παλιότεροι, λόγιοι.
Κατηγορία όπως «καρδινάλιος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Παρίσιοι < ελληνιστική κοινή Παρίσιοι < λατινική Parisii

Κύριο όνομα

Παρίσιοι αρσενικό στον πληθυντικό

• (εθνωνύμιο) αρχαίος λαός της Γαλατίας

Ετυμολογία 2

Παρίσιοι: κλιτικός τύπος

Κλιτικός τύπος κυρίου ονόματος

Παρίσιοι αρσενικό

1. (επώνυμο) ονομαστική και κλητική πληθυντικού του Παρίσιος
2. (καθαρεύουσα) ονομαστική και κλητική πληθυντικού του Παρίσιον
   • (και στην κοινή νεοελληνική: παρωχημένο ή ειρωνικό) το Παρίσι

     ⮡  συμβαίνουν και εις Παρισίους

Πηγές

• για το Παρίσι: Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	Παρίσιοι
γενική	τῶν	Παρισίων
δοτική	τοῖς	Παρισίοις
αιτιατική	τοὺς	Παρισίους
κλητική ὦ!		Παρίσιοι
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

Παρίσιοι ήδη τον 1ο αιώνα πκε/κε στον Στράβωνα < → λείπει η ετυμολογία

Κύριο όνομα

Παρίσιοι, -ίων αρσενικό, μόνο στον πληθυντικό (ελληνιστική κοινή)

• (πατριδωνυμικό) οι κάτοικοι του Παρισιού

  ※  1ος πκε/κε αιώνας ⌘ Στράβων, Γεωγραφικά, 4.3, 5 @perseus.tufts.edu @wikisource@scaife.perseus

  περὶ δὲ τὸν Σηκοάναν ποταμόν εἰσι καὶ οἱ Παρίσιοι, νῆσον ἔχοντες ἐν τῷ ποταμῷ καὶ πόλιν Λουκοτοκίαν, καὶ Μέλδοι καὶ Ληξόουιοι, παρωκεανῖται οὗτοι.

  ※  4ος κε αιώνας Φλάβιος Κλαύδιος Ιουλιανός, Μισοπώγων, Section 7, @scaife.perseus

  Ἐτύγχανον ἐγὼ χειμάζων περὶ τὴν φίλην Λουκετίαν· ὀνομάζουσι δ’ οὕτως οἱ Κελτοὶ τῶν Παρισίων τὴν πολίχνην· ἔστι δ’ οὐ μεγάλη νῆσος ἐγκειμένη τῷ ποταμῷ, καὶ αὐτὴν κύκλῳ πᾶσαν τεῖχος περιλαμβάνει, ξύλιναι δ’ ἐπ’ αὐτὴν ἀμφοτέρωθεν εἰσάγουσι γέφυραι, καὶ ὀλιγάκις ὁ ποταμὸς ἐλαττοῦται καὶ μείζων γίνεται, τὰ πολλὰ δ’ ἔστιν ὁποῖος ὥρᾳ θέρους καὶ χειμῶνος, ὕδωρ ἥδιστον καὶ καθαρώτατον ὁρᾶν καὶ πίνειν ἐθέλοντι παρέχων.