ὠστισμός

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ὠστισμός	οἱ	ὠστισμοί
γενική	τοῦ	ὠστισμοῦ	τῶν	ὠστισμῶν
δοτική	τῷ	ὠστισμῷ	τοῖς	ὠστισμοῖς
αιτιατική	τὸν	ὠστισμόν	τοὺς	ὠστισμούς
κλητική ὦ!		ὠστισμέ		ὠστισμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ὠστισμώ
γεν-δοτ	τοῖν		ὠστισμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ὠστισμός < ὠστίζομαι

Ουσιαστικό

ὠστισμός αρσενικό (& ὠθισμός & αργότερα ὠσμός)

• ώθηση, σπρώξιμο συνωστισμός

Συγγενικά

• ὠστίζομαι
• ὦσις
• ὠθίζω
• ὠθέω