ὕποινος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὕποινος	τὸ	ὕποινον
γενική	τοῦ/τῆς	ὑποίνου	τοῦ	ὑποίνου
δοτική	τῷ/τῇ	ὑποίνῳ	τῷ	ὑποίνῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὕποινον	τὸ	ὕποινον
κλητική ὦ!		ὕποινε		ὕποινον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὕποινοι	τὰ	ὕποινᾰ
γενική	τῶν	ὑποίνων	τῶν	ὑποίνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὑποίνοις	τοῖς	ὑποίνοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὑποίνους	τὰ	ὕποινᾰ
κλητική ὦ!		ὕποινοι		ὕποινᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὑποίνω	τὼ	ὑποίνω
γεν-δοτ	τοῖν	ὑποίνοιν	τοῖν	ὑποίνοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὕποινος (ελληνιστική κοινή) < ὕπ- + αρχαία ελληνική οἶνος

Επίθετο

ὕποινος, -ος, -ον (ελληνιστική κοινή)

1. που βρίσκεται υπό την επήρεια του κρασιού, μέθυσος
2. πλήρης οίνου

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις οἶνος και ὑπό

Πηγές

• ὕποινος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.