ὑϊκός

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ῠικο-
ονομαστική	ὁ	ὑϊκός	ἡ	ὑϊκή	τὸ	ὑϊκόν
γενική	τοῦ	ὑϊκοῦ	τῆς	ὑϊκῆς	τοῦ	ὑϊκοῦ
δοτική	τῷ	ὑϊκῷ	τῇ	ὑϊκῇ	τῷ	ὑϊκῷ
αιτιατική	τὸν	ὑϊκόν	τὴν	ὑϊκήν	τὸ	ὑϊκόν
κλητική ὦ!		ὑϊκέ		ὑϊκή		ὑϊκόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ὑϊκοί	αἱ	ὑϊκαί	τὰ	ὑϊκᾰ́
γενική	τῶν	ὑϊκῶν	τῶν	ὑϊκῶν	τῶν	ὑϊκῶν
δοτική	τοῖς	ὑϊκοῖς	ταῖς	ὑϊκαῖς	τοῖς	ὑϊκοῖς
αιτιατική	τοὺς	ὑϊκούς	τὰς	ὑϊκᾱ́ς	τὰ	ὑϊκᾰ́
κλητική ὦ!		ὑϊκοί		ὑϊκαί		ὑϊκᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὑϊκώ	τὼ	ὑϊκᾱ́	τὼ	ὑϊκώ
γεν-δοτ	τοῖν	ὑϊκοῖν	τοῖν	ὑϊκαῖν	τοῖν	ὑϊκοῖν
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'καλός' όπως «καλός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὑϊκός < ὗς + -ικός

Επίθετο

ὑϊκός, ή, -όν

• που έχει σχέση με χοίρο (ὗς), ανήκει ή αναφέρεται σ’ αυτόν, χοιρινός

Συγγενικά

• ὕειος

Πηγές

• ὑϊκός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὑϊκός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.