ὄλβιος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ὄλβιος	ἡ	ὀλβίᾱ & ὄλβιος	τὸ	ὄλβιον
γενική	τοῦ	ὀλβίου	τῆς	ὀλβίᾱς & ὀλβίου	τοῦ	ὀλβίου
δοτική	τῷ	ὀλβίῳ	τῇ	ὀλβίᾳ & ὀλβίῳ	τῷ	ὀλβίῳ
αιτιατική	τὸν	ὄλβιον	τὴν	ὀλβίᾱν & ὄλβιον	τὸ	ὄλβιον
κλητική ὦ!		ὄλβιε		ὀλβίᾱ & ὄλβιε		ὄλβιον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ὄλβιοι	αἱ	ὄλβιαι & ὄλβιοι	τὰ	ὄλβιᾰ
γενική	τῶν	ὀλβίων	τῶν	ὀλβίων & ὀλβίων	τῶν	ὀλβίων
δοτική	τοῖς	ὀλβίοις	ταῖς	ὀλβίαις & ὀλβίοις	τοῖς	ὀλβίοις
αιτιατική	τοὺς	ὀλβίους	τὰς	ὀλβίᾱς & ὀλβίους	τὰ	ὄλβιᾰ
κλητική ὦ!		ὄλβιοι		ὄλβιαι & ὄλβιοι		ὄλβιᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὀλβίω	τὼ	ὀλβίᾱ & ὀλβίω	τὼ	ὀλβίω
γεν-δοτ	τοῖν	ὀλβίοιν	τοῖν	ὀλβίαιν & ὀλβίοιν	τοῖν	ὀλβίοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'δίκαιος' όπως «δίκαιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὄλβιος < ὄλβ(ος) + -ιος

Επίθετο

ὄλβιος, -ία/-ιος, -ιον,, συγκριτικός :ὀλβιώτερος, υπερθετικός : ὀλβιώτατος/ὄλβιστος

1. ευδαίμων, ευτυχής, μακάριος, όλβιος
2. (για πράγματα, στον πληθυντικό του ουδετέρου) πλούσιος

   ⮡  θεοί ὄλβια δοῖεν - μακάρι οι θεοί να δώσουν πλούσια δώρα

Παράγωγα

• ὀλβίως

Συγγενικά

• Ὀλβία
• ὀλβίζω
• ὀλβιοδαίμων
• ὀλβιόδωρος

Πηγές

• ὄλβιος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ὄλβιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.