ὀνειροτόκος

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ὀνειροτόκος	τὸ	ὀνειροτόκον
γενική	τοῦ/τῆς	ὀνειροτόκου	τοῦ	ὀνειροτόκου
δοτική	τῷ/τῇ	ὀνειροτόκῳ	τῷ	ὀνειροτόκῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ὀνειροτόκον	τὸ	ὀνειροτόκον
κλητική ὦ!		ὀνειροτόκε		ὀνειροτόκον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ὀνειροτόκοι	τὰ	ὀνειροτόκᾰ
γενική	τῶν	ὀνειροτόκων	τῶν	ὀνειροτόκων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ὀνειροτόκοις	τοῖς	ὀνειροτόκοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ὀνειροτόκους	τὰ	ὀνειροτόκᾰ
κλητική ὦ!		ὀνειροτόκοι		ὀνειροτόκᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ὀνειροτόκω	τὼ	ὀνειροτόκω
γεν-δοτ	τοῖν	ὀνειροτόκοιν	τοῖν	ὀνειροτόκοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «τοξοβόλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ὀνειροτόκος < ὀνειρο- + -τόκος (ὄνειρος + τίκτω)

Επίθετο

ὀνειροτόκος, -ος, -ον ποιητικός τύπος

• (ελληνιστική κοινή) που προκαλεί όνειρα, που παράγει όνειρα

  ※  5ος κε αιώνας ⌘ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 10.264, @scaife.perseus

  καὶ γλυκὺν εἶχεν ὄνειρον ὀνειροτόκων ἐπὶ λέκτρων,

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις ὄνειρος και τίκτω

Πηγές

• ὀνειροτόκος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.