ἱππότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία 1

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἱπποτα-
ονομαστική	ὁ	ἱππότης	οἱ	ἱππόται
γενική	τοῦ	ἱππότου	τῶν	ἱπποτῶν
δοτική	τῷ	ἱππότῃ	τοῖς	ἱππόταις
αιτιατική	τὸν	ἱππότην	τοὺς	ἱππότᾱς
κλητική ὦ!		ἱππότᾰ		ἱππόται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἱππότᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἱππόταιν
1η κλίση, ομάδα 'στρατιώτης', Κατηγορία 'τοξότης' όπως «τοξότης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἱππότης < ἵππο(ς) + -της

Ουσιαστικό

ἱππότης αρσενικό (θηλυκό ἱππότις)

• ιππέας, που οδηγεί ένα άλογο ή ένα άρμα με άλογα

Ετυμολογία 2

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἱπποτητ-
ονομαστική	ἡ	ἱππότης	αἱ	ἱππότητες
γενική	τῆς	ἱππότητος	τῶν	ἱπποτήτων
δοτική	τῇ	ἱππότητῐ	ταῖς	ἱππότησῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἱππότητᾰ	τὰς	ἱππότητᾰς
κλητική ὦ!		ἱππότης		ἱππότητες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἱππότητε
γεν-δοτ	τοῖν		ἱπποτήτοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'τάπης' όπως «τάπης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

ἱππότης < αρχαία ελληνική ἵππο(ς) + -της, ἵππ(ος) + -ότης • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ἱππότης θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η φύση ενός αλόγου, η έννοια ενός αλόγου

Πηγές

• ἱππότης - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἱππότης - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.