ἱππότης

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ἱππότης	ἱππότα	ἱππόται
Γενική	ἱππότου	ἱππόταιν	ἱπποτῶν
Δοτική	ἱππότῃ	ἱππόταιν	ἱππόταις
Αιτιατική	ἱππότην	ἱππότα	ἱππότας
Κλητική	ἱππότα	ἱππότα	ἱππόται

Ετυμολογία 1

ἱππότης < ἵππος + -της < πρωτοελληνική *íkkʷos < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₁éḱwos < *h₁oh₁ḱu (ταχύς, ὠκύς)

Ουσιαστικό 1

ἱππότης αρσενικό (θηλυκό: ἱππότις)

• ιππέας, που οδηγεί ένα άλογο ή ένα άρμα με άλογα

Πτώση	Ενικός	Δυϊκός	Πληθυντικός
Ονομαστική	ἱππότης	ἱππότητε	ἱππότητες
Γενική	ἱππότητος	ἱπποτήτοιν	ἱπποτήτων
Δοτική	ἱππότητι	ἱπποτήτοιν	ἱππότησι(ν)
Αιτιατική	ἱππότητα	ἱππότητε	ἱππότητας
Κλητική	ἱππότης	ἱππότητε	ἱππότητες

Ετυμολογία 2

ἱππότης < ἵππος + -ότης < πρωτοελληνική *íkkʷos < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₁éḱwos < *h₁oh₁ḱu (ταχύς, ὠκύς)

Ουσιαστικό 2

ἱππότης θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) η φύση ενός αλόγου, η έννοια ενός αλόγου