ἕκηλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἕκηλος	τὸ	ἕκηλον
γενική	τοῦ/τῆς	ἑκήλου	τοῦ	ἑκήλου
δοτική	τῷ/τῇ	ἑκήλῳ	τῷ	ἑκήλῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἕκηλον	τὸ	ἕκηλον
κλητική ὦ!		ἕκηλε		ἕκηλον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἕκηλοι	τὰ	ἕκηλᾰ
γενική	τῶν	ἑκήλων	τῶν	ἑκήλων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἑκήλοις	τοῖς	ἑκήλοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἑκήλους	τὰ	ἕκηλᾰ
κλητική ὦ!		ἕκηλοι		ἕκηλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἑκήλω	τὼ	ἑκήλω
γεν-δοτ	τοῖν	ἑκήλοιν	τοῖν	ἑκήλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «δύσκολος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἕκηλος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

ἕκηλος, -ος, -ον

1. ήσυχος, που βρίσκεται σε ηρεμία, σε γαλήνη

   ※  8ος αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, στη Βικιθήκη

   • 14 (ξ. Ὀδυσσέως πρὸς Εὔμαιον ὁμιλία.), στίχ. 167 (166-168)

     «ὦ γέρον, οὔτ᾽ ἄρ᾽ ἐγὼν εὐαγγέλιον τόδε τίσω, | οὔτ᾽ Ὀδυσεὺς ἔτι οἶκον ἐλεύσεται· ἀλλὰ ἕκηλος | πῖνε,

     «Γέροντα, ευαγγέλια χαράς εγώ δεν θα ανταμείψω, | μήτε του Οδυσσέα τού μέλλεται σπίτι του να γυρίσει· ησύχασε λοιπόν | και πίνε το κρασί σου.

     Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   • 11 (λ. Ἀλκίνου ἀπόλογοι: Νέκυια.), στίχ. 184 (184-185)

     ἀλλὰ ἕκηλος | Τηλέμαχος τεμένεα νέμεται

     ήσυχος ο Τηλέμαχος ορίζει τα μετόχια

     Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

2. ανεμπόδιστος
3. (για αγρό) ακαλλιέργητος, χέρσος
4. (για δέντρα) ακίνητος, ασάλευτος
5. (το ουδέτερο πληθυντικού ως επίρρημα) (ἕκηλα) ήσυχα, ήρεμα

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἕκαλος

Συγγενικά

• ἑκηλία
• εὐκαλία
• εὔκαλος
• εὔκηλος
• εὐκηλία

Πηγές

• ἕκηλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἕκηλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.