ἐχέφρων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ἐχεφρον-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἐχέφρων	τὸ	ἐχέφρον
γενική	τοῦ/τῆς	ἐχέφρονος	τοῦ	ἐχέφρονος
δοτική	τῷ/τῇ	ἐχέφρονῐ	τῷ	ἐχέφρονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἐχέφρονᾰ	τὸ	ἐχέφρον
κλητική ὦ!		ἐχέφρον		ἐχέφρον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἐχέφρονες	τὰ	ἐχέφρονᾰ
γενική	τῶν	ἐχεφρόνων	τῶν	ἐχεφρόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἐχέφροσῐ(ν)	τοῖς	ἐχέφροσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἐχέφρονᾰς	τὰ	ἐχέφρονᾰ
κλητική ὦ!		ἐχέφρονες		ἐχέφρονᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἐχέφρονε	τὼ	ἐχέφρονε
γεν-δοτ	τοῖν	ἐχεφρόνοιν	τοῖν	ἐχεφρόνοιν
3η κλίση, ομάδα 'σώφρων', Κατηγορία 'σώφρων' όπως «ἔμφρων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἐχέφρων < ἐχέ- ( < ἔχω) + -φρων (φρήν)

Επίθετο

ἐχέφρων, -ων, -ον

• ο συνετός, ο μυαλωμένος, ο εχέφρων

  ※  1ος/2ος αιώνας κε ⌘ Πλούταρχος, Πῶς δεῖ τὸν νέον ποιημάτων ἀκούειν, 30F6

  τὸν Ὀδυσσέα φάσκουσα μὴ περιορᾶν μηδὲ προλείπειν οὕνεκ΄ ἐπητής ἐστι καὶ ἀγχίνοος καὶ ἐχέφρων

Πηγές

• ἐχέφρων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐχέφρων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.