ἐφημερίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐφημερίς	αἱ	ἐφημερίδες
γενική	τῆς	ἐφημερίδος	τῶν	ἐφημερίδων
δοτική	τῇ	ἐφημερίδῐ	ταῖς	ἐφημερίσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἐφημερίδᾰ	τὰς	ἐφημερίδᾰς
κλητική ὦ!		ἐφημερίς*		ἐφημερίδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐφημερίδε
γεν-δοτ	τοῖν		ἐφημερίδοιν
Με βραχύ γιώτα στο θέμα -ίς -ίδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «πατρίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐφημερίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἐφήμερ(ος) + -ίς. Μορφολογικά αναλύεται σε (ἐπί) ἐφ- + ἡμέρ(α) + -ίς

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: εφημερίδα

Ουσιαστικό

ἐφημερίς θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. (στρατιωτικός όρος) στρατιωτικό ημερολόγιο (όπως για την εκστρατεία του Αλέξανδρου)
2. λογιστικό βιβλίο
3. (θρησκεία) εβδομαδιαία ή ημερήσια ιερατική εφημερία

   ≈ συνώνυμα: ἐφημερία

Πηγές

• ἐφημερίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἐφημερίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.