ἡμέρα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἡμέρᾱ	αἱ	ἡμέραι
γενική	τῆς	ἡμέρᾱς	τῶν	ἡμερῶν
δοτική	τῇ	ἡμέρᾳ	ταῖς	ἡμέραις
αιτιατική	τὴν	ἡμέρᾱν	τὰς	ἡμέρᾱς
κλητική ὦ!		ἡμέρᾱ		ἡμέραι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ		τὼ	ἡμέρᾱ
γεν-δοτ		τοῖν	ἡμέραιν
1η κλίση όπως «χώρα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἡμέρα < ἦμαρ (ημέρα) < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *h₂eh₃mr̥ (ζέστη) < *h₂eh₃- (ζεσταίνομαι, καίω)

Ουσιαστικό

ἡμέρα

• μέρα

Άλλες μορφές

• ἀμάρα
• δωρικός τύπος : ἀμέρα
• επικός τύπος : ἡμέρη
• ιωνικός τύπος : ἡμέρη