ἐπιπλοκή

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἐπιπλοκή	αἱ	ἐπιπλοκαί
γενική	τῆς	ἐπιπλοκῆς	τῶν	ἐπιπλοκῶν
δοτική	τῇ	ἐπιπλοκῇ	ταῖς	ἐπιπλοκαῖς
αιτιατική	τὴν	ἐπιπλοκήν	τὰς	ἐπιπλοκᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἐπιπλοκή		ἐπιπλοκαί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἐπιπλοκᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἐπιπλοκαῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ψυχή' όπως «ψυχή» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἐπιπλοκή < αρχαία ελληνική ἐπιπλέκω < ἐπι- + πλέκω

Ουσιαστικό

ἐπιπλοκή θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

1. (κυριολεκτικά) πλέξιμο
2. (κατ’ επέκταση) σύνδεση, σύνδεσμος
3. (μεταφορικά) μπέρδεμα, σύγχυση
4. (ιατρική) επιπλοκή
5. (γραμματική) παρεμβολή (γράμματος)
6. (μετρική, ρυθμική) διαπλοκή
7. κράμα

Πηγές

• ἐπιπλοκή - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.