ἄτη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ᾱτᾱ-
ονομαστική	ἡ	ἄτη	αἱ	ἆται
γενική	τῆς	ἄτης	τῶν	ἀτῶν
δοτική	τῇ	ἄτῃ	ταῖς	ἄταις
αιτιατική	τὴν	ἄτην	τὰς	ἄτᾱς
κλητική ὦ!		ἄτη		ἆται
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἄτᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		ἄταιν
Το φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'νίκη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄτη < ἀάω • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ἄτη [ ᾱ ] θηλυκό (δωρικός τύπος : ἄτα, αιολικός τύπος : αὐάτα)

1. η ταραχή, η σύγχυση του πνεύματος, που οδηγεί σε λανθασμένες και καταστροφικές αποφάσεις και που προκαλείται από τύφλωση ή αυταπάτη που στέλνουν οι θεοί, ως επί το πλείστον ως τιμωρία

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 4 (δ. Τὰ ἐν Λακεδαίμονι.), στίχ. 261 (στίχοι 260-262)

   ἐπεὶ ἤδη μοι κραδίη τέτραπτο νέεσθαι | ἂψ οἶκόνδ᾽, ἄτην δὲ μετέστενον, ἣν Ἀφροδίτη | δῶχ᾽,

   γιατί είχα αλλάξει μέσα μου, | ήθελα πια σπίτι μου να γυρίσω μετανιωμένη για την τύφλα μου, | που μου τη φόρτωσε η Αφροδίτη·

   Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 19 (Τ. Μήνιδος ἀπόρρησις.), στίχ. 88 (στίχοι 87-88)

   ἀλλὰ Ζεὺς καὶ Μοῖρα καὶ ἠεροφοῖτις Ἐρινύς, | οἵ τέ μοι εἰν ἀγορῇ φρεσὶν ἔμβαλον ἄγριον ἄτην,

   αλλά είναι ο Ζευς κι η Μοίρα και η νυκτοπλάνητη Ερινύς, | που την αγρίαν Άτην τότε μέσα στη σύνοδον εβάλαν εις τον νουν μου,

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

2. εξαπάτηση
3. τυφλότητα δικαστική
4. καταστροφή, βλάβη, όλεθρος

   ※  6ος/5ος πκε αιώνας ⌘ Αἰσχύλος, Ἀγαμέμνων, στίχ. 819

   ἄτης θύελλαι ζῶσι·

   και του ολέθρου οι μπόρες ζούνε,

   Μετάφραση (1911): Ιωάννης Ν. Γρυπάρης, Αθήνα:Φέξης @greek‑language.gr

   ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 1 (Κλειώ), 32.6

   ὁ μὲν ἐπιθυμίην ἐκτελέσαι καὶ ἄτην μεγάλην προσπεσοῦσαν ἐνεῖκαι δυνατώτερος,

   Ο πρώτος έχει πιο πολλά μέσα να ικανοποιήσει τις επιθυμίες του και για να σηκώσει μια συμφορά μεγάλη που τον βρήκε, περισσότερη δύναμη.

   Μετάφραση (1964): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

5. λοιμός
6. → δείτε και τη λέξη Ἄτη: η θεότητα της συμφοράς

Πηγές

• ἄτη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄτη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.
• Αρχαϊκή Επική Ποίηση: Από την Ιλιάδα στην Οδύσσεια: Η ἄτη
• www.perseus.tufts.edu