ἀάω

Αρχαία ελληνικά (grc)

Αρχικοί χρόνοι	Φωνή Eνεργητική	Φωνή Μέση & Παθητική
Ενεστώτας	ἀάω	ἀάομαι
Παρατατικός
Μέλλοντας	ἀάσω	ἀάσομαι - ἀσθήσομαι
Αόριστος	ἄασα ή ἆσα	ἀασάμην ή ἀσάμην - ἀάσθην
Παρακείμενος	----(*)----	----(*)----
Υπερσυντέλικος	----(*)----	----(*)----
Συντελ.Μέλλ.

Ετυμολογία

ἀάω < ἄω (πλήττω)

Ρήμα

ἀάω

1. σύνταξη με αιτιατική, ἀάω τινά: πλήττω, χτυπώ
2. (αμετάβατο) βλάπτω, αποπλανώ, μωραίνω, ξεμυαλίζω
3. (στους μεσοπαθητικούς τύπους) φέρομαι παράλογα, τυφλώνομαι, αποβλακώνομαι από πάθος ή ανοησία, κάνω κάποια τρέλα

   ἀασάμην, οὐδ᾽ αὐτὸς ἀναίνομαι. : τα έχασα (με τύφλωσε το πάθος μου/φέρθηκα σαν τρελός), δεν το αρνιέμαι ούτε εγώ ο ίδιος (Ιλιάδα, 9.116)

Συνώνυμα

(της ενεργητικής μορφής)

• ἄω
• πλήττω

Συγγενικά

• ἄω
• ἀάατος (α- στερητικό και ἀάω, "άβλαπτος, ανίκητος, επικίνδυνος")
• ἀατήρ

Σημειώσεις

• Το ρήμα ἀάω είναι ελλιπές, δεν έχει παρακείμενο και υπερσυντέλικο, απαντάται στην Ιλιάδα και Οδύσσεια του Ομήρου, πρόκειται για πολύ αρχαίο ρήμα.

Πηγές

• ἀάω - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀάω - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.