ἄνεσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἄνεσῐς	αἱ	ἀνέσεις
γενική	τῆς	ἀνέσεως	τῶν	ἀνέσεων
δοτική	τῇ	ἀνέσει	ταῖς	ἀνέσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἄνεσῐν	τὰς	ἀνέσεις
κλητική ὦ!		ἄνεσῐ		ἀνέσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀνέσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀνεσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄνεσις < με μεταπτωτική βαθμίδα του ἀνίημι, από τον αόριστό του ἀνέσαιμι

Ουσιαστικό

ἄνεσις θηλυκό

1. η χαλάρωση σχοινιού, χορδής

   ≠ αντώνυμα: ἐπίτασις)

2. αναψυχή, ψυχική χαλάρωση
3. η χαλάρωση θεσμών, ηθών

   ⮡  δεικνὺς τὴν τῶν γυναικῶν παρ᾽ ὑμῖν ἄνεσιν

4. (ελληνιστική σημασία) η μείωση, η ελάφρυνση από κάτι γενικά αρνητικό, η ύφεση για ασθένειες

   ⮡  ἄνεσις φόρου, ἄνεσις τελών, ἄνεσις κακῶν

   ⮡  ἄνεσις (πυρετού_

   ≠ αντώνυμα: παροξυσμός

5. συλλαβή χωρίς πνεύμα
6. (ελληνιστική σημασία , μουσική) άτονη νότα στη μουσική

Πηγές

• ἄνεσις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἄνεσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.