ἀχρεῖος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	ἀχρεῖος	ἡ	ἀχρείᾱ & ἀχρεῖος	τὸ	ἀχρεῖον
γενική	τοῦ	ἀχρείου	τῆς	ἀχρείᾱς & ἀχρείου	τοῦ	ἀχρείου
δοτική	τῷ	ἀχρείῳ	τῇ	ἀχρείᾳ & ἀχρείῳ	τῷ	ἀχρείῳ
αιτιατική	τὸν	ἀχρεῖον	τὴν	ἀχρείᾱν & ἀχρεῖον	τὸ	ἀχρεῖον
κλητική ὦ!		ἀχρεῖε		ἀχρείᾱ & ἀχρεῖε		ἀχρεῖον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	ἀχρεῖοι	αἱ	ἀχρεῖαι & ἀχρεῖοι	τὰ	ἀχρεῖᾰ
γενική	τῶν	ἀχρείων	τῶν	ἀχρείων & ἀχρείων	τῶν	ἀχρείων
δοτική	τοῖς	ἀχρείοις	ταῖς	ἀχρείαις & ἀχρείοις	τοῖς	ἀχρείοις
αιτιατική	τοὺς	ἀχρείους	τὰς	ἀχρείᾱς & ἀχρείους	τὰ	ἀχρεῖᾰ
κλητική ὦ!		ἀχρεῖοι		ἀχρεῖαι & ἀχρεῖοι		ἀχρεῖᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀχρείω	τὼ	ἀχρείᾱ & ἀχρείω	τὼ	ἀχρείω
γεν-δοτ	τοῖν	ἀχρείοιν	τοῖν	ἀχρείαιν & ἀχρείοιν	τοῖν	ἀχρείοιν
Ο τύπος του θηλυκού σε -ος, λιγότερο συνηθισμένος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'δίκαιος' όπως «γυναικεῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀχρεῖος < ἀ- στερητικό + χρεῖος < χρή

Ουσιαστικό

ἀχρεῖος, συγκριτικός : ἀχρειότερος, υπερθετικός :  ἀχρειότατος

1. άχρηστος
2. ανίκανος
3. μη μάχιμος (σε πόλεμο)

Συγγενικά

• ἀχρεία
• ἀχρειότης
• → και δείτε τη λέξη χρή

Πηγές

• ἀχρεῖος - Βασικό Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής - Αρχαία Ελληνική Γλώσσα και Γραμματεία - Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2006‑2008. greek‑language.gr
• ἀχρεῖος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀχρεῖος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.