ἀτυχής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀτυχής	τὸ	ἀτυχές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀτυχοῦς	τοῦ	ἀτυχοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀτυχεῖ	τῷ	ἀτυχεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀτυχῆ	τὸ	ἀτυχές
κλητική ὦ!		ἀτυχές		ἀτυχές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀτυχεῖς	τὰ	ἀτυχῆ
γενική	τῶν	ἀτυχῶν	τῶν	ἀτυχῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀτυχέσῐ(ν)	τοῖς	ἀτυχέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀτυχεῖς	τὰ	ἀτυχῆ
κλητική ὦ!		ἀτυχεῖς		ἀτυχῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀτυχεῖ	τὼ	ἀτυχεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀτυχοῖν	τοῖν	ἀτυχοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀτυχής < ἀ- στερητικό + -τυχής < θέμα τυχ- όπως στον αόριστο ἔτῠχον του τυγχάνω → δείτε και τη λέξη τύχη

Επίθετο

ἀτυχής, -ής, -ές

1. ατυχής, άτυχος
2. που δεν έχει μερίδιο σε κάτι

Παράγωγα

(Χρειάζεται επεξεργασία)

• ἀτυχῶς

Πηγές

• ἀτυχής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀτυχής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.