ἀμνήμων

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ἀμνημον-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀμνήμων	τὸ	ἀμνῆμον
γενική	τοῦ/τῆς	ἀμνήμονος	τοῦ	ἀμνήμονος
δοτική	τῷ/τῇ	ἀμνήμονῐ	τῷ	ἀμνήμονῐ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀμνήμονᾰ	τὸ	ἀμνῆμον
κλητική ὦ!		ἀμνῆμον		ἀμνῆμον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀμνήμονες	τὰ	ἀμνήμονᾰ
γενική	τῶν	ἀμνημόνων	τῶν	ἀμνημόνων
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀμνήμοσῐ(ν)	τοῖς	ἀμνήμοσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀμνήμονᾰς	τὰ	ἀμνήμονᾰ
κλητική ὦ!		ἀμνήμονες		ἀμνήμονᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀμνήμονε	τὼ	ἀμνήμονε
γεν-δοτ	τοῖν	ἀμνημόνοιν	τοῖν	ἀμνημόνοιν
3η κλίση, ομάδα 'σώφρων', Κατηγορία 'σώφρων' όπως «σώφρων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀμνήμων < ἀ- στερητικό + μνήμων

Επίθετο

ἀμνήμων, -ων, -ον

1. που ξεχνάει
2. που τον έχουν ξεχάσει, ξεχασμένος
3. επιλήσμων
4. αχάριστος

Άλλες μορφές

• δωρικός τύπος : ἀμνάμων

Πηγές

• ἀμνήμων - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀμνήμων - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.