ἀγωγός

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀγωγός	τὸ	ἀγωγόν
γενική	τοῦ/τῆς	ἀγωγοῦ	τοῦ	ἀγωγοῦ
δοτική	τῷ/τῇ	ἀγωγῷ	τῷ	ἀγωγῷ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀγωγόν	τὸ	ἀγωγόν
κλητική ὦ!		ἀγωγέ		ἀγωγόν
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀγωγοί	τὰ	ἀγωγᾰ́
γενική	τῶν	ἀγωγῶν	τῶν	ἀγωγῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀγωγοῖς	τοῖς	ἀγωγοῖς
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀγωγούς	τὰ	ἀγωγᾰ́
κλητική ὦ!		ἀγωγοί		ἀγωγᾰ́
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀγωγώ	τὼ	ἀγωγώ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀγωγοῖν	τοῖν	ἀγωγοῖν
2η κλίση Κατηγορία όπως «βοηθός» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀγωγός < (ἄγω) θέμα ἀγ- με αναδιπλασιασμό ἀγ-ωγ + -ός

Επίθετο

ἀγωγός, -ός, -όν

1. που άγει, που οδηγεί
2. που προσελκύει
3. (ουσιαστικοποιημένο) ἀγωγός: οδηγός
4. (ουσιαστικοποιημένο στον πληθυντικό) ἀγωγοί: οι φύλακες

Συγγενικές λέξεις

• -αγωγός Αρχαίες ελληνικές λέξεις με επίθημα -αγωγός στο Βικιλεξικό

→ και δείτε τη λέξη ἄγω

Πηγές

• «ἀγωγός» - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ. Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012. 
• «ἀγωγός» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.