ἀγρευτής

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	ἀγρευτής	οἱ	ἀγρευταί
γενική	τοῦ	ἀγρευτοῦ	τῶν	ἀγρευτῶν
δοτική	τῷ	ἀγρευτῇ	τοῖς	ἀγρευταῖς
αιτιατική	τὸν	ἀγρευτήν	τοὺς	ἀγρευτᾱ́ς
κλητική ὦ!		ἀγρευτᾰ́		ἀγρευταί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγρευτᾱ́
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγρευταῖν
1η κλίση, Κατηγορία 'ποιητής' όπως «ποιητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγρευτής < ἀγρεύ(ω) + -τής < ἄγρα. Διαφορετικό το ἀγρός (και ἄγριος) • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

ἀγρευτής αρσενικό

1. (επάγγελμα) ο κυνηγός, αγρευτής
2. (προσωνυμία) επίθετο του Απόλλωνα ως θεού και του κυνηγιού

   ※  καὶ τὸν ἀγρευτὰν Ἀπόλλω καὶ κασιγνήταν πυκνοστίκτων ὀπαδὸν ὠκυπόδων ἐλάφων (Σοφοκλής)

3. και ως επίθετο, εκείνος που βοηθά στην παγίδευση του θηράματος

   ⮡  ἐπ᾽ ἀγρευταῖς χευάμενος καλάμοις (δικτυωτό πλέγμα από καλάμια)

   ⮡  κύνες ἀγρευταί (τα κυνηγόσκυλα, τα κυνηγετικά σκυλιά)

Συνώνυμα

• ἀγρεύς, ἀγρευτήρ

Συγγενικά

• ἄγρευσις
• ἄγρευμα
• ἀγρευτικός
• ἀγραῖος, Ἀγραίος
• Ἀγροτέρα
• ἀγρέμιος ἀγρευτός
• ἀγρεμών
• ἀγρεσία
• ἀγρώσσω

→ και δείτε τη λέξη ἄγρα

Πηγές

• ἀγρευτής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγρευτής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.