ἄγρευσις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	ἄγρευσῐς	αἱ	ἀγρεύσεις
γενική	τῆς	ἀγρεύσεως	τῶν	ἀγρεύσεων
δοτική	τῇ	ἀγρεύσει	ταῖς	ἀγρεύσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	ἄγρευσῐν	τὰς	ἀγρεύσεις
κλητική ὦ!		ἄγρευσῐ		ἀγρεύσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγρεύσει
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγρευσέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἄγρευσις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀγρεύ(ω) + -σις. ⌘ Ἡσύχιος (5ος αιώνας κε), Γλῶσσαι, Α

Ουσιαστικό

ἄγρευσις, -εως θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• η σύλληψη θηράματος, η ἄγρα, άγρευση

Πηγές

• ἄγρευσις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.