ἀγρευτήρ

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	ἀγρευτηρ-
ονομαστική	ὁ	ἀγρευτήρ	οἱ	ἀγρευτῆρες
γενική	τοῦ	ἀγρευτῆρος	τῶν	ἀγρευτήρων
δοτική	τῷ	ἀγρευτῆρῐ	τοῖς	ἀγρευτῆρσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	ἀγρευτῆρᾰ	τοὺς	ἀγρευτῆρᾰς
κλητική ὦ!		ἀγρευτήρ		ἀγρευτῆρες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		ἀγρευτῆρε
γεν-δοτ	τοῖν		ἀγρευτήροιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κλητήρ' όπως «κλητήρ» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ἀγρευτήρ (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική ἀγρεύ(ω) + -τήρ

Ουσιαστικό

ἀγρευτήρ αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή), (επάγγελμα) άλλη μορφή του ἀγρευτής

  ≈ συνώνυμα: ἀγρεύς

Πηγές

• ἀγρευτήρ - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.