ἀγενής

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	ἀγενεσ-
ονομαστική	ὁ/ἡ	ἀγενής	τὸ	ἀγενές
γενική	τοῦ/τῆς	ἀγενοῦς	τοῦ	ἀγενοῦς
δοτική	τῷ/τῇ	ἀγενεῖ	τῷ	ἀγενεῖ
αιτιατική	τὸν/τὴν	ἀγενῆ	τὸ	ἀγενές
κλητική ὦ!		ἀγενές		ἀγενές
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	ἀγενεῖς	τὰ	ἀγενῆ
γενική	τῶν	ἀγενῶν	τῶν	ἀγενῶν
δοτική	τοῖς/ταῖς	ἀγενέσῐ(ν)	τοῖς	ἀγενέσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς/τὰς	ἀγενεῖς	τὰ	ἀγενῆ
κλητική ὦ!		ἀγενεῖς		ἀγενῆ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	ἀγενεῖ	τὼ	ἀγενεῖ
γεν-δοτ	τοῖν	ἀγενοῖν	τοῖν	ἀγενοῖν
3η κλίση, Κατηγορία 'συνεχής' όπως «συνεχής» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

ἀγενής < ἀ- (στερητικό) + -γενής

Επίθετο

ἀγενής, -ής, -ές

1. που δεν γεννήθηκε, αγέννητος, που δεν έγινε, ο μη γενόμενος
2. ο άσημος, ασήμαντης, ταπεινής καταγωγής

Συνώνυμα

• ἀγεννής
• ἀγέννητος

Παράγωγα

• ἀγένεια

(Χρειάζεται επεξεργασία)

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις γένος και γίγνομαι

Πηγές

• ἀγενής - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• ἀγενής - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.