υποκαταστάτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	υποκαταστάτης	οι	υποκαταστάτες
γενική	του	υποκαταστάτη	των	υποκαταστατών
αιτιατική	τον	υποκαταστάτη	τους	υποκαταστάτες
κλητική		υποκαταστάτη		υποκαταστάτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

υποκαταστάτης < υπο- + καταστ- (καθιστώ) + -άτης < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ὑποκαταστάτης

• για τη βιολογία: < μεταφραστικό δάνειο από την αγγλική substitute

Προφορά

ΔΦΑ : /i.po.ka.taˈsta.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : υ‐πο‐κα‐τα‐στά‐της

Ουσιαστικό

υποκαταστάτης αρσενικό

1. (βιολογία) (νεολογισμός) μόριο ή άλλου είδους στοιχείο που αντικαθιστά κάποιο άλλο σε σύμπλοκη χημική ένωση
2. (κυριολεκτικά) αυτός που υποκαθιστά

   → χρειάζεται παράθεμα

   συγκρίνετε με το αντικαταστάτης

Συγγενικά

• υποκαταστασιμότητα (γλωσσολογία)
• υποκατάστατο
• υποκατάστατος
• υποκατεστημένος

→ και δείτε τη λέξη υποκαθιστώ

Πηγές

• υποκαταστάτης - Χαραλαμπάκης, Χριστόφορος (επιμέλεια) (2014). Χρηστικό λεξικό της νεοελληνικής γλώσσας. Αθήνα: Ακαδημία Αθηνών.  (ψηφιοποιημένη έκδοση από το 2023, συντομογραφίες-σύμβολα)