υποκαταστάτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	υποκαταστάτης	οι	υποκαταστάτες
γενική	του	υποκαταστάτη	των	υποκαταστατών
αιτιατική	τον	υποκαταστάτη	τους	υποκαταστάτες
κλητική		υποκαταστάτη		υποκαταστάτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

1. υποκαταστάτης < υπο- + καταστ- (καθιστώ) + -άτης < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή ὑποκαταστάτης
2. για τη βιολογία: < μεταφραστικό δάνειο από την αγγλική substitute

Προφορά

ΔΦΑ : /i.po.ka.taˈsta.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : υ‐πο‐κα‐τα‐στά‐της

Ουσιαστικό

υποκαταστάτης αρσενικό

1. αυτός που υποκαθιστά
2. (βιολογία) (νεολογισμός) μόριο ή άλλου είδους στοιχείο που αντικαθιστά κάποιο άλλο σε σύμπλοκη χημική ένωση

Συγγενικά

• υποκαταστασιμότητα (γλωσσολογία)
• υποκατάστατο
• υποκατεστημένος

→ και δείτε τη λέξη υποκαθιστώ