σύγκλειση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	σύγκλειση	οι	συγκλείσεις
γενική	της	σύγκλεισης*	των	συγκλείσεων
αιτιατική	τη	σύγκλειση	τις	συγκλείσεις
κλητική		σύγκλειση		συγκλείσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συγκλείσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σύγκλειση < σύγ- + κλεί(νω) + -ση

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈsiŋ.ɡli.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σύ‐γκλει‐ση

παλιότερος συλλαβισμός : σύγ‐κλει‐ση

ομόηχα: σύγκληση, σύγκλιση, σύγκλυση

Ουσιαστικό

σύγκλειση θηλυκό

• (ιατρική) επαφή των δοντιών της άνω και της κάτω γνάθου

Μεταφράσεις

    σύγκλειση