συμπόρευση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	συμπόρευση	οι	συμπορεύσεις
γενική	της	συμπόρευσης*	των	συμπορεύσεων
αιτιατική	τη	συμπόρευση	τις	συμπορεύσεις
κλητική		συμπόρευση		συμπορεύσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, συμπορεύσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

συμπόρευση < μεσαιωνική ελληνική συμπόρευσις < αρχαία ελληνική συμπορεύομαι

Ουσιαστικό

συμπόρευση θηλυκό

1. η διαδικασία ή το αποτέλεσμα του συμπορεύομαι
2. (ειδικότερα) η αρμονική συμβίωση με κάποιον συνάνθρωπο

Συνώνυμα

• συμφωνία

Αντώνυμα

• διαξιφισμός
• αψιμαχία
• αντιπαράθεση
• διαμάχη
• αντέγκληση

Μεταφράσεις

    συμπόρευση