σπουργίτης

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σπουργίτης	οι	σπουργίτες
γενική	του	σπουργίτη	των	σπουργιτών
αιτιατική	τον	σπουργίτη	τους	σπουργίτες
κλητική		σπουργίτη		σπουργίτες
Κατηγορία όπως «ναύτης» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπουργίτης < (κληρονομημένο) μεσαιωνική ελληνική σπουργίτης < ανάπτυξη προτακτικού σ- + αρχαία ελληνική πυργίτης από τη φράση «στρουθός πυργίτης», (λόγω της συνήθειας των πουλιών να φωλιάζουν σε κοιλώματα και τρύπες τειχών και πύργων) με τροπή [i] > [u] < πύργ(ος) + -ίτης Το προτακτικό [s], από συμπροφορά με το άρθρο στην αιτιατική πληθυντικού ([tus p...] > [tusp..] > [tus sp...]

Προφορά

ΔΦΑ : /spuɾˈʝi.tis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : σπουρ‐γί‐της

Ουσιαστικό

σπουργίτης αρσενικό

• (πτηνό) άλλη μορφή του σπουργίτι

  ※  Μέσα σ’ αὐτὰ τὰ γέλια ὁ Καλογιάννης θυμήθηκε τὸ «Τσιριτρό» κι ἄρχισε νὰ τραγουδῆ [...]

  Σὲ μιὰ ρῶγα ἀπὸ σταφύλι

  ἔπεσαν ὀχτὼ σπουργῖτες

  καὶ τρωγόπιναν οἱ φίλοι...

  τσίρι-τίρι, τσιριτρό, τσιριτρί, τσιριτρό

  Ζαχαρίας Παπαντωνίου. Τα ψηλά βουνά, 1918. κεφ.3. Μελοποιημένο: παρτιτούρα, ήχος στη Βικιθήκη

Μεταφράσεις

    σπουργίτης

→ δείτε τη λέξη σπουργίτι