προστακτική

Ελληνικά (el)

Ετυμολογία

προστακτική < ελληνιστική κοινή

Ουσιαστικό

προστακτική θηλυκό

1. (γραμματική) έγκλιση του ρήματος που χρησιμοποιείται για να δηλωθεί η προσταγή ή η προτροπή και η παράκληση

Μεταφράσεις

    ρηματική έγκλιση

αγγλικά : imperative (en) γαλλικά : injonctif (fr) εσπεράντο : imperativo (eo)

πολωνικά : tryb rozkazujący (pl)

Κλιτή μορφή επιθέτου

προστακτική

• θηλυκό του προστακτικός, στην ονομαστική, την αιτιατική και την κλητική του ενικού

Ομώνυμα / Ομόηχα

• προστακτικοί