πρέσβυς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
	πρεσβῠ- πρεσβε-
ονομαστική	ὁ	πρέσβῠς	οἱ	πρέσβεις
γενική	τοῦ	πρέσβεως & πρέσβεος	τῶν	πρέσβεων
δοτική	τῷ	πρέσβει	τοῖς	πρέσβεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸν	πρέσβῠν	τοὺς	πρέσβεις
κλητική ὦ!		πρέσβῠ		πρέσβεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πρέσβει
γεν-δοτ	τοῖν		πρεσβέοιν
Δείτε τον πληθυντικό και στο πρεσβευτής.
3η κλίση, Κατηγορία 'πρέσβυς' όπως «πρέσβυς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πρέσβυς < → λείπει η ετυμολογία

Ουσιαστικό

πρέσβυς αρσενικό (θηλυκά: πρέσβα, πρέσβειρα, πρεσβηΐς, πρέσβις)

1. (και σε επιθετική λειτουργία) ηλικιωμένος, γέρος
2. σεβαστός

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, 19 (Τ. Μήνιδος ἀπόρρησις.), στίχ. 74 (90-92)

   πρέσβα Διὸς θυγάτηρ Ἄτη, ἣ πάντας ἀᾶται

   Σεβαστή κόρη του Διός η Άτ᾽ η ολεθρία

   Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

3. (Χρειάζεται επεξεργασία)

Συνώνυμα

• πρεσβύτης

Παράγωγα

• (Χρειάζεται όλο το ετυμολογικό πεδίο)
• πρεσβεύω & παράγωγα με πρεσβευ-

Δείτε επίσης

• o πληθυντικός, και στο πρεσβευτής
• και στην καθαρεύουσα: ο πρεσβευτής

Πηγές

• πρέσβυς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πρέσβυς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.