πολιτευτής

Ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πολιτευτής	οι	πολιτευτές
γενική	του	πολιτευτή	των	πολιτευτών
αιτιατική	τον	πολιτευτή	τους	πολιτευτές
κλητική		πολιτευτή		πολιτευτές
όπως «νικητής» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πολιτευτής < (διαχρονικό) ελληνιστική κοινή πολιτευτής

Προφορά

ΔΦΑ : /pɔ.li.tɛfˈtis/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πο‐λι‐τευ‐τής

Ουσιαστικό

πολιτευτής αρσενικό (θηλυκό πολιτεύτρια)

• (πολιτική) αυτός που πολιτεύεται, που κατεβαίνει υποψήφιος, κυρίως για βουλευτής

Μεταφράσεις

    πολιτευτής

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Πτώση	Ενικός		Δυικός		Πληθυντικός
Ονομαστική	ὁ	πολιτευτής	τώ	πολιτευτά	οἱ	πολιτευταί
Γενική	τοῦ	πολιτευτοῦ	τοῖν	πολιτευταῖν	τῶν	πολιτευτῶν
Δοτική	τῷ	πολιτευτῇ	τοῖν	πολιτευταῖν	τοῖς	πολιτευταῖς
Αιτιατική	τόν	πολιτευτήν	τώ	πολιτευτά	τούς	πολιτευτάς
Κλητική	(ὦ)	πολιτευτά	(ὦ)	πολιτευτά	(ὦ)	πολιτευταί

Ετυμολογία

πολιτευτής < πολιτεύ(ω) + -τής

Ουσιαστικό

πολιτευτής αρσενικό

• (πολιτική) ο πολιτικός

Πηγές

• «πολιτευτής» - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.