πλαστουργός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	πλαστουργός	οι	πλαστουργοί
γενική	του	πλαστουργού	των	πλαστουργών
αιτιατική	τον	πλαστουργό	τους	πλαστουργούς
κλητική		πλαστουργέ		πλαστουργοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πλαστουργός < (διαχρονικό δάνειο) ελληνιστική κοινή πλαστουργός Συγχρονικά αναλύεται σε πλάστ(ης) + -ουργός.

Ουσιαστικό

πλαστουργός αρσενικό

1. αυτός που πλάθει, που δημιουργεί κάτι καινούριο

   ※  δεν είμαι 'γω σπορά της τύχης, ο πλαστουργός της νιας ζωής (Κώστας Βάρναλης)

2. (χριστιανισμός) ο Τριαδικός Θεός που δημιούργησε την πλάση

Συνώνυμα

• πλάστης

Μεταφράσεις

    πλαστουργός

→ δείτε τη λέξη πλάστης

---

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

πλαστουργός < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή πλαστουργός Συγχρονικά αναλύεται σε πλάστ(ης) + -ουργός.

Ουσιαστικό

πλαστουργός αρσενικό

• δημιουργός, πλάστης

  ※  Θεέ μου παντοδύναμε καὶ πλαστουργὲ τ’ ἀνθρώπων (Ανωνύμου, Διήγησις ωραιότατη για το κακόν που γίνη, όντας ήψε η φωτιά επά στη Σαντορίνη (σχετικά με ηφαιστειακή έκρηξη του 1650). Στο: Eιρηναίος Aσώπιος, Αττικόν Ημερολόγιον του 1879, Aθήνα 1878, 130-72)

Άλλες μορφές

• πλαστουρκός (και κυπριακός τύπος)

Συγγενικά

• πλάθω
• πλασμός
• πλάστης
• πλαστός
• πλαστουργῶ

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

πλαστουργός < πλάστ(ης) + -ουργός

Ουσιαστικό

πλαστουργός αρσενικό

• (ελληνιστική κοινή) δημιουργός, πλάστης

Άλλες γραφές

• πλαϛουργός (σε παλιές εκδόσεις, με το στίγμα ϛ)

Συγγενικά

• πλαστουργέω
• πλαστούργημα
• πλαστουργία (έργο πλαστικής τέχνης)
• πλαστός
• → και δείτε τη λέξη πλάσσω

Πηγές

• σελ.596 Τόμος Γ΄ - Liddell, Henry George. Scott, Robert, Αν. Κωνσταντινίδης (εκδ.) Μέγα λεξικόν της ελληνικής γλώσσης. Μετάφραση: Ξενοφών Π. Μόσχος. Επιμέλεια: Μιχαήλ Κωνσταντινίδης. Τυπογραφικά Καταστήματα Ανέστη Κωνσταντινίδη (1901-1906). Ανατύπωση: Ι. Σιδέρης, χ.χ. Τόμοι 4. - online στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Τμήμα Μαθηματικών