πατροῦχος

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ γένη	αρσενικό & θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ/ἡ	πατροῦχος	τὸ	πατροῦχον
γενική	τοῦ/τῆς	πατρούχου	τοῦ	πατρούχου
δοτική	τῷ/τῇ	πατρούχῳ	τῷ	πατρούχῳ
αιτιατική	τὸν/τὴν	πατροῦχον	τὸ	πατροῦχον
κλητική ὦ!		πατροῦχε		πατροῦχον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ/αἱ	πατροῦχοι	τὰ	πατροῦχᾰ
γενική	τῶν	πατρούχων	τῶν	πατρούχων
δοτική	τοῖς/ταῖς	πατρούχοις	τοῖς	πατρούχοις
αιτιατική	τοὺς/τὰς	πατρούχους	τὰ	πατροῦχᾰ
κλητική ὦ!		πατροῦχοι		πατροῦχᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	πατρούχω	τὼ	πατρούχω
γεν-δοτ	τοῖν	πατρούχοιν	τοῖν	πατρούχοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'δύσκολος' όπως «χυδαῖος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

πατροῦχος < πατρῷος (< πατήρ) + -οῦχος (< ἔχω)

Επίθετο

πατροῦχος, -ος, -ον

• κληρονόμος του πατέρα

  ※ 5ος πκε αιώνας  ⌘ Ἡρόδοτος, Ἱστορίαι, 6 (Ἐρατώ), 57.4

  δικάζειν δὲ μούνους τοὺς βασιλέας τοσάδε μοῦνα· πατρούχου τε παρθένου πέρι, ἐς τὸν ἱκνέεται ἔχειν, ἢν μή περ ὁ πατὴρ αὐτὴν ἐγγυήσῃ, καὶ ὁδῶν δημοσιέων πέρι.

  Δικαστική δικαιοδοσία αποκλειστική έχουν οι βασιλιάδες μονάχα για τις εξής υποθέσεις: για τις παρθένες που μένουν μοναδικές κληρονόμοι του πατέρα τους, ποιός ταιριάζει να τις παντρευτεί, αν δεν τις έχει αρραβωνιάσει ο πατέρας τους, επίσης για τους δημόσιους δρόμους·

  Μετάφραση (1993): Ηλίας Σπυρόπουλος. Αθήνα:Γκοβόστης @greek‑language.gr

  ΣτΕ:Η έκφραση πατροῦχος παρθένος σημαίνει η επίκληρος, η μοναδική κληρονόμος της πατρικής περιουσίας.

  ≈ συνώνυμα: ἐπίκληρος, παμῶχος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις πατήρ και ἔχω

Πηγές

• πατροῦχος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πατροῦχος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.