παραίτιος

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	ο	παραίτιος	η	παραίτια	το	παραίτιο
γενική	του	παραίτιου	της	παραίτιας	του	παραίτιου
αιτιατική	τον	παραίτιο	την	παραίτια	το	παραίτιο
κλητική		παραίτιε		παραίτια		παραίτιο
↓ πτώσεις	πληθυντικός
γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
ονομαστική	οι	παραίτιοι	οι	παραίτιες	τα	παραίτια
γενική	των	παραίτιων	των	παραίτιων	των	παραίτιων
αιτιατική	τους	παραίτιους	τις	παραίτιες	τα	παραίτια
κλητική		παραίτιοι		παραίτιες		παραίτια
ομάδα 'ωραίος', Κατηγορία όπως «θαυμάσιος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

παραίτιος < αρχαία ελληνική παραίτιος

Προφορά

ΔΦΑ : /paˈɾe.ti.os/

τυπογραφικός συλλαβισμός : πα‐ραί‐τι‐ος

Επίθετο

παραίτιος, -ια, -ιο

• που είναι υπαίτιος για κάτι κακό

Μεταφράσεις

    παραίτιος

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

→ λείπει η κλίση

Ετυμολογία

παραίτιος < → λείπει η ετυμολογία

Επίθετο

παραίτιος, -ία, -ιον

• εν μέρει υπεύθυνος για κάτι / στον οποίο οφείλεται εν μέρει

  ※  7ος/6ος πκε αιώνας Μίμνερμος, Απόσπασμα 22, @poesialatina.it

  Τροιζηνίας δὲ τραῦμα φοιτάδος πλάνης
  ἔσται κακῶν τε πημάτων παραίτιον,
  ὅταν θρασεῖα θουρὰς οἰστρήσῃ κύων
  πρὸς λέκτρα

  ο τραυματισμός της Τροιζηνίας θα είναι εν μέρει λόγω της άγριας περιπλάνησής του και των κακών του δεινών, όταν μια άγρια λάγνα σκύλα θα είναι έξαλλη για το κρεβάτι της μοιχείας

Πηγές

• παραίτιος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• παραίτιος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.