παραίσθησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	παραίσθησῐς	αἱ	παραισθήσεις
γενική	τῆς	παραισθήσεως	τῶν	παραισθήσεων
δοτική	τῇ	παραισθήσει	ταῖς	παραισθήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	παραίσθησῐν	τὰς	παραισθήσεις
κλητική ὦ!		παραίσθησῐ		παραισθήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		παραισθήσει
γεν-δοτ	τοῖν		παραισθησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

παραίσθησις (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική παραισθάνομαι, παραισθη- + {{-σις. Μορφολογικά αναλύεται σε παρ- + αἴσθησις.

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇘ νέα ελληνικά: παραίσθηση με διαφορετική σημασία

Ουσιαστικό

παραίσθησις θηλυκό (ελληνιστική κοινή)

• ελσφαλμένη, σφαλερή αντίληψη ή κατανόηση, παρανόηση

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις παραισθάνομαι, παρά και αἰσθάνομαι

Πηγές

• παραίσθησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.