αἴσθησις

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	αἴσθησῐς	αἱ	αἰσθήσεις
γενική	τῆς	αἰσθήσεως	τῶν	αἰσθήσεων
δοτική	τῇ	αἰσθήσει	ταῖς	αἰσθήσεσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	αἴσθησῐν	τὰς	αἰσθήσεις
κλητική ὦ!		αἴσθησῐ		αἰσθήσεις
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		αἰσθήσει
γεν-δοτ	τοῖν		αἰσθησέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'δύναμις' όπως «δύναμις» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

αἴσθησις < (αἰσθάνομαι), αἰσθη- + -σις < → δείτε  πρωτοϊνδοευρωπαϊκή ρίζα *h₂ewisd- < *h₂ew- (βλέπω, παρατηρώ)

Ουσιαστικό

αἴσθησις θηλυκό

• αίσθηση
  1. λειτουργία του οργανισμού με την οποία προσλαμβάνονται τα ερεθίσματα του εξωτερικού περιβάλλοντος (όραση, ακοή, αφή, γεύση, όσφρηση)
  2. αντίληψη καταστάσεων

     ⮡ αἴσθησις πημάτων

     συναίσθηση, αντίληψη συμφορών

     ※  5ος αιώνας πκε Ευριπίδης, Ηλέκτρα, 291 @greek-language.gr, μετάφραση: Τάσος Ρούσσος, 1988, Ακαδημία Αθηνών

     αἴσθησις γὰρ οὖν καὶ τῶν θυραίων πημάτων δάκνει βροτούς

     Τους θνητούς η θλίψη δαγκώνει κι όταν μάθουν για των άλλων τα βάσανα

  3. όραμα

     ⮡  αἰσθήσεις θεῶν - οράματα θεών

Εκφράσεις

1. αἴσθησιν ἔχειν αντιλαμβάνομαι, γίνομαι αντιληπτός
2. αἴσθησιν παρέχειν

Πηγές

• αἴσθησις - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• αἴσθησις - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.