πήνη

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	πήνη	αἱ	πῆναι
γενική	τῆς	πήνης	τῶν	πηνῶν
δοτική	τῇ	πήνῃ	ταῖς	πήναις
αιτιατική	τὴν	πήνην	τὰς	πήνᾱς
κλητική ὦ!		πήνη		πῆναι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πήνᾱ
γεν-δοτ	τοῖν		πήναιν
1η κλίση, ομάδα 'γνώμη', Κατηγορία 'γνώμη' όπως «γνώμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πήνη < πρωτοϊνδοευρωπαϊκή *(s)pen- (=νήθω, κλώθω)

Ουσιαστικό

πήνη θηλυκό

• νήμα τυλιγμένο σε μασούρι, έτοιμο για τον αργαλειό, υφάδι

  ※  ἢ Παλλάδος ἐν πόλει/τὰς καλλιδίφρους Ἀθα-/ναίας ἐν κροκέῳ πέπλῳ/ζεύξομαι ἆρα πώλους ἐν/δαιδαλέαισι ποικίλλουσ'/ἀνθοκρόκοισι πήναις (Εὐριπίδης, Ἑκάβη, 467-471)

• ύφασμα
• εσθήτα

Συγγενικά

• πηνίζομαι
• πηνίον
• πήνισμα
• πηνῖτις
• πηνοειδής
• πῆνος

Πηγές

• πήνη - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πήνη - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.