πήνισμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	πήνισμᾰ	τὰ	πηνίσμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	πηνίσμᾰτος	τῶν	πηνισμᾰ́των
δοτική	τῷ	πηνίσμᾰτῐ	τοῖς	πηνίσμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	πήνισμᾰ	τὰ	πηνίσμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		πήνισμᾰ		πηνίσμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		πηνίσμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		πηνισμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'ὄνομα' όπως «ὄνομα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

πήνισμα < (πηνίζομαι) πηνισ- + -μα < πήνη (μασούρι)

Ουσιαστικό

πήνισμα ουδέτερο

1. το νήμα που είναι περιτυλιγμένο στο μασούρι, το υφάδι
2. (ύφασμα) ύφασμα

   ※  Αριστοφάνης, Βάτραχοι, 1313-1316 greek-language.gr
   αἵ θ᾽ ὑπωρόφιοι κατὰ γωνίας
   εἰειειειειειλίσσετε δακτύλοις φάλαγγες
   ἱστότονα πηνίσματα, [1315]
   κερκίδος ἀοιδοῦ μελέτας,

   κι ω εσείς, αράχνες,
   που σε ταβάνια από κάτω, σε κάθε γωνιά,
   με δαχτυλιών αργαλειούς
   τύτυτυτύτυτυλίγετε υφάδια [τεντωμένα στον αργαλειό]^ΣτΕ, τα έργα
   της κελαηδίστρας σαΐτας·

   Μετάφραση: Θρασύβουλος Σταύρου

   μετάφραση κατά λέξη: → λείπει η μετάφραση

Πηγές

• πήνισμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• πήνισμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.