ομοιόσταση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	ομοιόσταση	οι	ομοιοστάσεις
γενική	της	ομοιόστασης*	των	ομοιοστάσεων
αιτιατική	την	ομοιόσταση	τις	ομοιοστάσεις
κλητική		ομοιόσταση		ομοιοστάσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, ομοιοστάσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

ομοιόσταση < λόγιο ενδογενές δάνειο: νεολατινική homeostasis < αρχαία ελληνική ὅμοιος + ἵστημι

Ουσιαστικό

ομοιόσταση θηλυκό

• (βιολογία, ιατρική) η ικανότητα του οργανισμού να διατηρεί σταθερές τις συνθήκες του εσωτερικού του περιβάλλοντος (θερμοκρασία, συγκεντρώσεις διάφορων συστατικών κτλ.), παρά τις εξωτερικές μεταβολές

  ※  Διεγερτικοί και κατασταλτικοί μηχανισμοί συνυπάρχουν εξασφαλίζοντας την ομοιόσταση και συνεπώς την υγεία ου ατόμου. Η διαταραχή της ομοιόστασης οδηγεί σε παθολογικές καταστάσεις. Συχνά η διέγερση και η καταστολή αποκλίνουν της φυσιολογικής πορείας. Στις αυτοανοσίες, για παράδειγμα, επικρατεί διέγερση του οργανισμού ενάντια στα εαυτά στοιχεία και όχι η φυσιολογική ανοχή. Αντίθετα, στη σήψη, επικρατούν ανοσοκατασταλτικοί μηχανισμοί και εμποδίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα να δράσει ενάντια σε γενικευμένες μολύνσεις.

  Ανοσορύθμιση, @immunorec.gr, ημερομηνία ανάκτησης: 30-05-2023

Άλλες μορφές

• ομοιοστασία

Μεταφράσεις

    ομοιόσταση

αγγλικά : homeostasis (en) λατινικά : homeostasis (la)