μεῖγμα

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	μεῖγμᾰ	τὰ	μείγμᾰτᾰ
γενική	τοῦ	μείγμᾰτος	τῶν	μειγμᾰ́των
δοτική	τῷ	μείγμᾰτῐ	τοῖς	μείγμᾰσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	μεῖγμᾰ	τὰ	μείγμᾰτᾰ
κλητική ὦ!		μεῖγμᾰ		μείγμᾰτᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		μείγμᾰτε
γεν-δοτ	τοῖν		μειγμᾰ́τοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'κτῆμα' όπως «κτῆμα» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μεῖγμα < μίγνυμι/μιγνύω και μείγνυμι/μειγνύω

Ουσιαστικό

μεῖγμα και μῖγμα, μίγμα

• αυτό που είναι σύνθετο από πολλά, το μείγμα

Συγγενικά

• μίγα (επίρρημα)
• μίγδα, μίγδην (επιρρήματα)
• μιγάζομαι
• μιγάς
• μικτέον, μεικτέον
• μικτός, μεικτός
• μιγής, συμμιγής
• μεῖξις, μῖξις

Πηγές

• μῖγμα - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• μῖγμα, μίγμα - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.