μελετηρός

Ελληνικά (el)

πτώση	ενικός
ονομαστική	μελετηρός	μελετηρή	μελετηρό
γενική	μελετηρού	μελετηρής	μελετηρού
αιτιατική	μελετηρό	μελετηρή	μελετηρό
κλητική	μελετηρέ	μελετηρή	μελετηρό
πτώση	πληθυντικός
ονομαστική	μελετηροί	μελετηρές	μελετηρά
γενική	μελετηρών	μελετηρών	μελετηρών
αιτιατική	μελετηρούς	μελετηρές	μελετηρά
κλητική	μελετηροί	μελετηρές	μελετηρά

Ετυμολογία

μελετηρός < αρχαία ελληνική μελετηρός

Επίθετο

μελετηρός

1. που έχει όρεξη για μελέτη, που μελετάει πολύ

Μεταφράσεις

    μελετηρός

αγγλικά : studious (en) γαλλικά : studieux (fr) εσπεράντο : lernema (eo)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

Ετυμολογία

μελετηρός < μελετάω

Επίθετο

μελετηρός

1. που κάνει κάτι πολύ επιμελώς