μαρμάρωση

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	η	μαρμάρωση	οι	μαρμαρώσεις
γενική	της	μαρμάρωσης*	των	μαρμαρώσεων
αιτιατική	τη	μαρμάρωση	τις	μαρμαρώσεις
κλητική		μαρμάρωση		μαρμαρώσεις
* παλιότερος λόγιος τύπος, μαρμαρώσεως
Κατηγορία όπως «δύναμη» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

μαρμάρωση < (διαχρονικό δάνειο) μεσαιωνική ελληνική μαρμάρω(σις) < ελληνιστική κοινή μαρμάρω(σις) (δημιουργία πληγών στην κτηνιατρική) κατά τη σημασία: μάρμαρο + -ση (-ωση)

Προφορά

ΔΦΑ : /maɾˈma.ɾo.si/

τυπογραφικός συλλαβισμός : μαρ‐μά‐ρω‐ση

Ουσιαστικό

μαρμάρωση θηλυκό

1. η επικάλυψη μιας επιφάνειας με πλάκες μαρμάρου

   ≈ συνώνυμα: μαρμαρόστρωση

2. (φωτογραφία) πρόβλημα που συμβαίνει στις φωτογραφικές πλάκες όταν χειρίζονται λανθασμένα ή από τις αλλοιώσεις του υγρού εμφανίσεως

Σύνθετα

στη σημασία μάρμαρο

• αναμαρμάρωση
• ορθομαρμάρωση

Μεταφράσεις

    η επικάλυψη μιας επιφάνειας με πλάκες μαρμάρου

    πρόβλημα που συμβαίνει στις φωτογραφικές πλάκες

Πηγές

• Μπαμπινιώτης, Γεώργιος (2002). Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας (Βʹ έκδοση). Αθήνα: Κέντρο Λεξικολογίας.  (Αʹ έκδοση: 1998)