λίχνος

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
ονομαστική	ὁ	λίχνος	ἡ	λίχνη	τὸ	λίχνον
γενική	τοῦ	λίχνου	τῆς	λίχνης	τοῦ	λίχνου
δοτική	τῷ	λίχνῳ	τῇ	λίχνῃ	τῷ	λίχνῳ
αιτιατική	τὸν	λίχνον	τὴν	λίχνην	τὸ	λίχνον
κλητική ὦ!		λίχνε		λίχνη		λίχνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	λίχνοι	αἱ	λίχναι	τὰ	λίχνᾰ
γενική	τῶν	λίχνων	τῶν	λίχνων	τῶν	λίχνων
δοτική	τοῖς	λίχνοις	ταῖς	λίχναις	τοῖς	λίχνοις
αιτιατική	τοὺς	λίχνους	τὰς	λίχνᾱς	τὰ	λίχνᾰ
κλητική ὦ!		λίχνοι		λίχναι		λίχνᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	λίχνω	τὼ	λίχνᾱ	τὼ	λίχνω
γεν-δοτ	τοῖν	λίχνοιν	τοῖν	λίχναιν	τοῖν	λίχνοιν
Στον Ευριπίδη, θηλυκό σε -ος.
2η&1η κλίση, Κατηγορία 'μέγιστος' όπως «στρογγύλος» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Ετυμολογία

λίχνος < → λείπει η ετυμολογία → δείτε τη λέξη λείχω

Επίθετο

λίχνος, -η, -ον (στον Ευριπίδη, θηλυκό σε -ος), συγκριτικός : λιχνότερος, υπερθετικός :  λιχνότατος

1. λαίμαργος, λιχούδης
2. (για φαγητά) γευστικός, νόστιμος
3. (μεταφορικά) γεμάτος περιέργεια

Συγγενικά

• λιχνάω
• λιχνεία
• λίχνευμα
• λιχνεύω
• λιχνία
• λιχνίζομαι
• λιχνοβόρος
• λιχνόγραυς
• λιχνοτένθης
• λιχνότης
• λιχνοφειδάργυρος
• λιχνοφιλάργυρος
• λιχνώδης
• λίχνως (επίρρημα)

→ και δείτε τις λέξεις λιχμάζω και λείχω

Πηγές

• λίχνος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• λίχνος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.