κρύσταλλον

Μεσαιωνικά ελληνικά (gkm)

Ετυμολογία

κρύσταλλον < (κληρονομημένο) ελληνιστική κοινή κρύσταλλον < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική κρύσταλλος με μεταπλασμό σε ουδέτερo. Συγκρίνετε με το κρύσταλλος

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ νέα ελληνικά: κρύσταλλο

Ουσιαστικό

κρύσταλλον ουδέτερο

1. πάγος
   1. κομμάτι πάγου
   2. ≈ συνώνυμα: κρύσταλλος (αρσενικό)
   3. (μεταφορικά, μετεωρολογία) η παγωνιά, το κρύο
2. ορυκτός κρύσταλλος

Άλλες μορφές

• κρύσταλλο
• κρούσταλλον, κρούσταλλο

Συγγενικά

 ετυμολογικό πεδίο 
κρυσταλλ- 

• ἀεροκρυστάλλινος
• ἀποκρυσταλλόω
• ἀποκρυστάλλωσις
• ἀργυροκρύσταλλος, ἀργυροκρούσταλλος (επίθετο)
• κατακρυσταλλόω
• κρυσταλλένιος, κρουσταλλένιος, χρυσταλλένιος
• κρυστάλλι, κρουστάλλι
• κρυσταλλίδα, κρουσταλλίδα
• κρυσταλλίζω
• κρυστάλλινος
• κρυστάλλιον
• κρυσταλλοβενετίζω
• κρυσταλλογαλακτόχρους
• κρυσταλλοειδής
• κρυσταλλόεις
• κρυσταλλοκιονοτράχηλος
• κρυσταλλομαντεία
• κρυσταλλόπηκτος
• κρυσταλλοροδοκόκκινος
• κρύσταλλος (αρσενικό)
• κρυσταλλόσαρκος
• κρυσταλλόστερνος
• κρυσταλλοφόρος
• κρυσταλλόχειρ
• κρυσταλλοχιονάτος, κρουσταλλοχιονάτος
• κρυσταλλοχιονοτράχηλος
• κρυσταλλόχροιος, κρουσταλλέχροιος
• κρυσταλόχροος
• κρυσταλλόω
• κρυσταλλώδης
• κρυστάλλωμαν
• κρυσταλλωμένος, κρουσταλλωμένος
• κρυστάλλωσις
• κρυσταλλωτός
• Χρυσταλλένη (όνομα)

Πηγές

• κρύσταλλον - LBG - Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts (Λεξικό της Βυζαντινής Ελληνικής, ιδίως για τον 9ο-12ο αιώνα), Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften (Έκδοση της Αυστριακής Ακαδημίας Επιστημών)
• κρύσταλλον -  Επιτομή του Λεξικού Κριαρά της Μεσαιωνικής Ελληνικής Δημώδους Γραμματείας (1100-1669). Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, [μονοτονικό σύστημα]. 

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κρύσταλλον	τὰ	κρύσταλλᾰ
γενική	τοῦ	κρυστάλλου	τῶν	κρυστάλλων
δοτική	τῷ	κρυστάλλῳ	τοῖς	κρυστάλλοις
αιτιατική	τὸ	κρύσταλλον	τὰ	κρύσταλλᾰ
κλητική ὦ!		κρύσταλλον		κρύσταλλᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κρυστάλλω
γεν-δοτ	τοῖν		κρυστάλλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'πρόσωπον' όπως «πρόσωπον» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κρύσταλλον, λέξη του 4ου αιώνα < (κληρονομημένο) αρχαία ελληνική κρύσταλλος με μεταπλασμό σε ουδέτερo.

ΑΠΟΓΟΝΟΙ: ⇒ μεσαιωνικά ελληνικά: κρύσταλλον ⇒ νέα ελληνικά: κρύσταλλο

Ουσιαστικό

κρύσταλλον ουδέτερο

• (ελληνιστική κοινή) μορφή του αρχαίου κρύσταλλος

  ※  4ος αιώνας ⌘ Ιουλιανός, Iulianus imperator, 341b, εκδ.Migne

  ἐγένετο δὴ οὖν ὁ χειμὼν τοῦ εἰωθότος σφοδρότερος, καὶ παρέφερεν ὁ ποταμὸς ὥσπερ μαρμάρου πλάκας· ἴστε δήπου τὸν Φρύγιον λίθον, ᾧ ἐῴκει μάλιστα τὰ κρύσταλλα μεγάλα, καὶ ἐπάλληλα φερόμενα· καὶ δὴ καὶ συνεχῆ ποιεῖν ἤδη τὸν πόρον ἔμελ|λε καὶ τὸ ρεῦμα γεφυροῦν.

  Ιουλιανού του αυτοκράτορος..., σελ.40, έκδοση apud Andream Wechelum, 1566 (μεταγραμμένο Iuliani Augusti Opera, επιμ. Heinz-Günther Nesselrath)

Πηγές

• κρύσταλλον - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.