κρίνων

Νέα ελληνικά (el)

Προφορά

ΔΦΑ : /ˈkri.non/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κρί‐νων

Κλιτικός τύπος ουσιαστικού

κρίνων αρσενικό ή ουδέτερο

1. (αρσενικό) γενική πληθυντικού του κρίνος
2. (ουδέτερο) γενική πληθυντικού του κρίνο

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

γένη →	αρσενικό		θηλυκό		ουδέτερο
↓ πτώσεις	ενικός
	κρῑνοντ-
ονομαστική	ὁ	κρίνων	ἡ	κρίνουσᾰ	τὸ	κρῖνον
γενική	τοῦ	κρίνοντος	τῆς	κρινούσης	τοῦ	κρίνοντος
δοτική	τῷ	κρίνοντῐ	τῇ	κρινούσῃ	τῷ	κρίνοντῐ
αιτιατική	τὸν	κρίνοντᾰ	τὴν	κρίνουσᾰν	τὸ	κρῖνον
κλητική ὦ!		κρίνων		κρίνουσᾰ		κρῖνον
↓ πτώσεις	πληθυντικός
ονομαστική	οἱ	κρίνοντες	αἱ	κρίνουσαι	τὰ	κρίνοντᾰ
γενική	τῶν	κρινόντων	τῶν	κρινουσῶν	τῶν	κρινόντων
δοτική	τοῖς	κρίνουσῐ(ν)	ταῖς	κρινούσαις	τοῖς	κρίνουσῐ(ν)
αιτιατική	τοὺς	κρίνοντᾰς	τὰς	κρινούσᾱς	τὰ	κρίνοντᾰ
κλητική ὦ!		κρίνοντες		κρίνουσαι		κρίνοντᾰ
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ	κρίνοντε	τὼ	κρινούσᾱ	τὼ	κρίνοντε
γεν-δοτ	τοῖν	κρινόντοιν	τοῖν	κρινούσαιν	τοῖν	κρινόντοιν
Το δίχρονο φωνήεν της παραλήγουσας είναι μακρό.
3η&1η κλίση, Κατηγορία 'λύων' όπως «λύων» - Παράρτημα:Επίθετα & Μετοχές

Μετοχή

κρίνων, κρίνουσα, κρῖνον

• μετοχή ενεργητικού ενεστώτα του κρίνω