κονίσαλος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	κονίσαλος	οἱ	κονίσαλοι
γενική	τοῦ	κονισάλου	τῶν	κονισάλων
δοτική	τῷ	κονισάλῳ	τοῖς	κονισάλοις
αιτιατική	τὸν	κονίσαλον	τοὺς	κονισάλους
κλητική ὦ!		κονίσαλε		κονίσαλοι
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κονισάλω
γεν-δοτ	τοῖν		κονισάλοιν
2η κλίση, Κατηγορία 'θρίαμβος' όπως «θρίαμβος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κονίσαλος < κόνις + σαλεύω

Ουσιαστικό

κονίσαλος, -ου αρσενικό

1. σύννεφο σκόνης

   ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ἰλιάς, στη Βικιθήκη

   • 3 (Γ. Ὅρκοι. Τειχοσκοπία. Ἀλεξάνδρου καὶ Μενελάου μονομαχία.), στίχ. 13 (13-14)

     ὣς ἄρα τῶν ὑπὸ ποσσὶ κονίσαλος ὄρνυτ᾽ ἀελλὴς | ἐρχομένων· μάλα δ᾽ ὦκα διέπρησσον πεδίοιο.

     έτσι πυκνή σηκώνονταν απ᾽ την ποδοβολή τους | η σκόνη, καθώς έσχιζαν γοργά την πεδιάδα.

     Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

   • 22 (Χ. Ἕκτορος ἀναίρεσις.), στίχ. 401 (401-404)

     τοῦ δ᾽ ἦν ἑλκομένοιο κονίσαλος, ἀμφὶ δὲ χαῖται | κυάνεαι πίτναντο, κάρη δ᾽ ἅπαν ἐν κονίῃσι | κεῖτο πάρος χαρίεν· τότε δὲ Ζεὺς δυσμενέεσσι | δῶκεν ἀεικίσσασθαι ἑῇ ἐν πατρίδι γαίῃ.

     Σκόνην εσήκωνε ο νεκρός, και τα μαλλιά απλωμένα | στο χώμα και όλ᾽ η κεφαλή, χαριτωμένη πρώτα, | που τώρα ο Ζευς την έδωκεν εις των εχθρών τα χέρια | να την χαλάσουν άσχημα στην γην την πατρικήν του.

     Έμμετρη μετάφραση (1922): Ιάκωβος Πολυλάς, @greek‑language.gr

2. (κατά τον Ησύχιο) είδος άσεμνου χορού
3. σκόνη αναμιγμένη με το λάδι και τον ιδρώτα των παλαιστών
4. (ως κύριο όνομα) → δείτε  Κονίσαλος

Συγγενικά

• → δείτε τις λέξεις κόνις και σαλεύω

Πηγές

• κονίσαλος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κονίσαλος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.