κολύμπι

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	το	κολύμπι	τα	κολύμπια
γενική	του	κολυμπιού	των	κολυμπιών
αιτιατική	το	κολύμπι	τα	κολύμπια
κλητική		κολύμπι		κολύμπια
Οι καταλήξεις -ιού, -ια, -ιών προφέρονται με συνίζηση.
Κατηγορία όπως «τραγούδι» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κολύμπι < κολυμπ(ώ) + -ι (αναδρομικός σχηματισμός)

Προφορά

ΔΦΑ : /koˈlim.bi/

τυπογραφικός συλλαβισμός : κο‐λύ‐μπι

Ουσιαστικό

κολύμπι ουδέτερο

1. το να μετακινείται κάποιος επιπλέοντας μέσα στο νερό με κατάλληλες κινήσεις των χεριών και των ποδιών

   ※  Ο Σωτήρης ήταν ο μόνος που ήξερε καλό κολύμπι και χαιρόταν τη θάλασσα. (Διδώ Σωτηρίου, Εντολή, 1976 [μυθιστόρημα])

   ≈ συνώνυμα: κολύμβηση

2. το να πηγαίνει κάποιος στην παραλία, για να κολυμπήσει

   ≈ συνώνυμα: μπάνιο

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κολυμπώ

Μεταφράσεις

    κολύμπι

αγγλικά : bathing (en), swim (en) γαλλικά : baignade (fr)