κηκίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	κηκίς	αἱ	κηκῖδες
γενική	τῆς	κηκῖδος	τῶν	κηκίδων
δοτική	τῇ	κηκῖδῐ	ταῖς	κηκῖσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	κηκῖδᾰ	τὰς	κηκῖδᾰς
κλητική ὦ!		κηκίς*		κηκῖδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κηκῖδε
γεν-δοτ	τοῖν		κηκίδοιν
Με μακρό γιώτα στο θέμα -ίς -ῖδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «σφραγίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κηκίς < αβέβαιης ετυμολογίας. Το κηκίω, μετονοματικός σχηματισμός από το κηκίς, είτε το κηκίς με αναδρομικό σχηματισμό από το κηκίω. Πιθανόν προελληνική ς προέλευσης. • Η Ετυμολογία χρειάζεται ανάπτυξη με τεκμηρίωση. Μπορείτε να βοηθήσετε;  

Ουσιαστικό

κηκίς, , -ῖδος θηλυκό

1. οτιδήποτε στάζει, εκχέεται
   1. όπως αίμα
   2. όπως υγρά από την καύση σε θυσίες
2. βαφή από τον χυμό δέντρου

Άλλες μορφές

• αιολικός τύπος : καγκύλη

Εκφράσεις

• κηκίς πορφύρας: βαφή με το ίδιο χρώμα από το μύδι

Συγγενικά

• κηκίδιον
• κηκίδοφόρος
• κηκίω
• οἰνοκηκίς

Δείτε επίσης

με διαφορά σημασίας

• (καθαρεύουσα): κηκίς: το κηκίδι
• (μεσαιωνική ελληνική) κηκίδιον, κηκίδιν, κηκίδι
• (νέα ελληνική) κηκίδι

Δείτε επίσης

• κηλίς

Πηγές

• κηκίς - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κηκίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.