οἰνοκηκίς

Αρχαία ελληνικά (grc)

ελληνιστική κοινή (αρχαία κλίση) δε μαρτυρείται δυϊκός αριθμός
↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ἡ	οἰνοκηκίς	αἱ	οἰνοκηκῖδες
γενική	τῆς	οἰνοκηκῖδος	τῶν	οἰνοκηκίδων
δοτική	τῇ	οἰνοκηκῖδῐ	ταῖς	οἰνοκηκῖσῐ(ν)
αιτιατική	τὴν	οἰνοκηκῖδᾰ	τὰς	οἰνοκηκῖδᾰς
κλητική ὦ!		οἰνοκηκίς*		οἰνοκηκῖδες
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		οἰνοκηκῖδε
γεν-δοτ	τοῖν		οἰνοκηκίδοιν
Με μακρό γιώτα στο θέμα -ίς -ῖδος. * Κατά τη Γραμματική του Smyth, η κλητική ενικού χωρίς το -ς
3η κλίση, Κατηγορία 'πατρίς' όπως «σφραγίς» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

οἰνοκηκίς (ελληνιστική κοινή) < αρχαία ελληνική οἰνο- + κηκίς

Ουσιαστικό

οἰνοκηκίς, -ῖδος θηλυκό

• (ελληνιστική κοινή) στυπτικό παρασκευασμένο από κηκίδες δρυός βρασμένες σε κρασί

Πηγές

• οἰνοκηκίς - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.