κεῦθος

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	τὸ	κεῦθος	τὰ	κεύθη - κεύθεᾰ
γενική	τοῦ	κεύθους - κεύθεος	τῶν	κευθῶν - κευθέων
δοτική	τῷ	κεύθει - κεύθεῐ̈	τοῖς	κεύθεσῐ(ν)
αιτιατική	τὸ	κεῦθος	τὰ	κεύθη - κεύθεα
κλητική ὦ!		κεῦθος		κεύθη - κεύθεα
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		κεύθει - κεύθεε
γεν-δοτ	τοῖν		κευθοῖν - κευθέοιν
3η κλίση, Κατηγορία 'βέλος' όπως «σκεῦος» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

κεῦθος < κεύθω

Ουσιαστικό

κεῦθος, -εος/-ους ουδέτερο

• το ενδότερο σημείο, κρυψώνας, βάθος

  ※  8ος πκε αιώνας  ⌘ Ὅμηρος, Ὀδύσσεια, 24 (ω. Σπονδαί.), στίχ. 204 (203-204)

  Ὣς οἱ μὲν τοιαῦτα πρὸς ἀλλήλους ἀγόρευον, | ἑσταότ᾽ εἰν Ἀΐδαο δόμοις, ὑπὸ κεύθεσι γαίης·

  Έτσι μιλούσαν μεταξύ τους | οι ψυχές στον Άδη, στα έγκατα της γης.

  Μετάφραση σε πεζό (2006): Δημήτρης Ν. Μαρωνίτης, @greek‑language.gr

  ※  7ος πκε αιώνας ⌘ Ἡσίοδος, Θεογονία, 300

  ζαθέης ὑπὸ κεύθεσι γαίης.

  στης πανίερης γης τα βάθη.

  Μετάφραση (2001): Σταύρος Γκιργκένης, Θεσσαλονίκη: Ζήτρος @greek‑language.gr

  ※  5ος πκε αιώνας ⌘ Εὐριπίδης, Ἄλκηστις, στίχ. 872

  [ΧΟΡ.] πρόβα πρόβα· βᾶθι κεῦθος οἴκων.

  [ΧΟΡ.] Προχώρει μέσα στου σπιτιού τα βάθη.

  Μετάφραση (1972): Θρασύβουλος Σταύρου, Αθήνα: Εστία @greek‑language.gr

  ※  2ος/3ος κε αιώνας ⌘ Ὀππιανός, Ἁλιευτικά, 4.607 @scaife.perseus

  ἀλλά τις ἰδμοσύνῃσιν ἀνὴρ ὑπὸ κεύθεα πόντου

  ≈ συνώνυμα: κεῦθμα, κευθμών, κευθμός

Συγγενικά

• → δείτε τη λέξη κεύθω

Πηγές

• κεῦθος - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• κεῦθος - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.